14 Ocak 2013 Pazartesi

Bir Anıt İtiyorum


Bakıyorum da hala bizim neden 40 haftayı ve Türkiye sınırlarını aşan eylemleri yaptığımız konusunda birilerinin haberi yok.  Bizim demekten onların da anlamamaktan bıkmadığı şu anda tekrar edelim…
Bizler kupa uğruna sokaklara dökülmedik.  Bizler karda kışta, yağmurda çamurda arkadaşlarımızın yüzüne yarım saatte olsun görmek için buluşmuyoruz Taksim’de, Meydan’da, DAM’da, Gündoğdu’da, Nyon’da ve diğer yerlerde…
Onca olaydan sonra bizleri piyon yerine koyanlar, unutmasınlar ki futbol bizimle güzel. Bizler bu futbol oyununun piyonu değil asıl elemanları olduğumuzu hatırlatmamız gerekiyor galiba.

3 Ocak 2013 Perşembe

Paragonya, Pistanya, Fenerbostan ve Çilli Demir


1900’lü yılların başında, Paragonya topraklarında Pistanya şehrinde…

Varlıklı, başkalarının alın teri ile zenginliğe dayalı yapay yükselişteki, burjuva bir ailenin çocuğu Çilli Demir…

Gürbüz, tombalak, oyuncağı elinden alınınca ağlayan çocukları gibi şımarık, karşısındakileri sürekli üzen, kırıcı, tüm doğruları kendi çıkarları uğruna değişebilecek kadar etiksiz, çıkarcı kişiliğiyle arkadaşsız Fenerbostan semtinde…

Her gün babasının arabasıyla okula giderken köşeyi döndükten sonra alabildiğince düz o boş arsada yine mahallenin çocukları, yoksullukta zayıflamış, çamurdan baştan aşağı kirlenmiş ve çıplak ayakları ile içinde meyve kabuklarını sıkıştırdıkları gazete kağıtlarını buruşturup yaptıkları top ile maç yapmalarını izliyor ve onların arasında olabilmek için can atıyordu.